Portakal Kabuklar?

Ardahan’?n sert ayaz?nda yüzüme Akdeniz’in çöl rüzgârlar? çarpm??t? sanki o an. Ard?ndan gözden kaybolana kadar bakakald?m. Evlerin bacalar?ndan ç?kan dumanlar y?ld?zlara do?ru elif elif yükselirken a?l?yordum. Ben bu hataya nas?l dü?ebilirdim? Portakal kabuklar?n? dü?üncesizce çöplü?e nas?l atabilirdim? ?imdi tüm yorgunlu?umu üzerimden at?p, Ç?ld?r’a pazara gidebilirdim. Dik yoku?lardan, patikalardan, teröristlerden korkmadan a?a??lara kadar inebilirdim. Portakal kabuklar? içimde o kadar yer edinmi?ti ki, ne zaman ilçeye giden bir atl? görsem ona mutlaka birkaç kilo portakal ?smarl?yordum. Ne zaman atl?lar ilçeden portakal getirse s?n?f?m?z portakala kokuyordu. Köyde art?k herkes bende portakal ve limon oldu?unu biliyordu, hastas? olan solu?u okulda al?yordu. Olgun; içimde bir yanarda?d? hala yan?yordu, onu portakal yerken görsem bile ci?erim kan?yordu.