Mas?yê re? ê p?çûk

Masiyê Re? ê Piçûk, ji ber ku tava heyvê nedigihi?te hêlîna wan, her tim xemgîn dibû. Dilê wê yê piçûk her tim bi hesreta ronî û ronahiyê tije bû. Li her cihê ku derbas dibû, ti?tine nipînû fêr dibû. Dema di ?îpan de, ligel herikînê ber bi jêr ve diçû, bikêf û xwe?iyê, xwe digindirand. Tîna rojê ya ?ewat di pelikên xwe de hîs dikir û her roj hinî din bihêz dibû. Di jiyana her candarî de, tarî xemgîni ye, ronahî jî dil?adî ye her weha, ji serî heta dawiyê, jiyan pêvajoya fêrbûnê ye. Fêrbûn jî, her tim hêzê dide mirov...