Su grodde bos at a contare de me

Sa poesia de Nanni Falconi & laquo;ischit interpretare sentidos antigos, arraighinados in s ’identidade de sa gente e de sa terra chi nos iscrarit in sas limba de sos babbos, capatze de nche brincare a cudd ’ala de su locale mud ènde?lu in universale. Sa natura, cun sas apar èntzias durches e sfidiadas suas, cantat in sa poetica sua s ’intzertesa, sa debilesa, s ’inevitabilidade de sa sorte, chi s ’ òmine in su fainare suo, a bias tr àmudat in trag èdia. Su grodde, s ’astore, sa gama, diventant met àforas de s ’umanidade, balente e matanosa, a bias addolorida, in unu panorama de soledade funguda, fata carre in su pastore, galu una bia s ìmbolu de umanidade e segugiadore de mem òrias & raquo;.