Privatisering In Pakistan

Zonder technische termen en geschreven in een gemakkelijk te lezen taal, is dit korte boek bedoeld voor algemeen lezerspubliek, met name voor degenen die moeten weten wat er gebeurt is met de privatiserings-inspanningen in Pakistan nadat de Pakistan Muslim League in 2013, een bedrijfsvriendelijk regime, aan de macht kwamen. Dit korte e-book is een uitgebreide versie van mijn artikel "Privatisering in Pakistan" dat ik schreef kort na mijn pensionering als Federaal Secretaris van de regering van Pakistan, ministerie van privatisering in 2012. Het trok veel aandacht, wat me ertoe aanzette een volwaardig boek te schrijven over de geschiedenis van privatisering in Pakistan en andere gerelateerde kwesties, inclusief de vooruitzichten en de uitdagingen waarmee het op korte tot middellange termijn zal geconfronteerd worden. Behoefte aan privatisering Over het algemeen heeft de staat een of meer van de volgende privatiseringsdoelstellingen; 1. versterking van de privé sector. Dit was de drijfveer achter de eerste generatie van privatiseringen die in 1960 in Pakistan werd uitgevoerd, toen de staat fabrieken bouwde in strategische sectoren en deze tegen zeer nominale tarieven overdroeg aan de zakenlieden die terughoudend waren om in deze sectoren te investeren vanwege een gebrek aan vereiste middelen tot hun beschikking en hoge risicos. 2. Verbetering van de efficiëntie en dienstverlening van staatsbedrijven, al dan niet winstgevend, door het stimulerings- en beloningsmechanisme in te voeren van de privé sector die kapitaal, technologie en betere beheerspraktijken zou inbrengen. Pakistan privatiseerde het grootste deel van zijn staatsbedrijven tijdens de privatisering van de tweede generatie in de jaren tachtig en negentig.          3. Elimineren / verminderen van de enorme overheidssubsidies die worden gegeven aan staatsbedrijven die voortdurend verliezen lijden, maar die niet kunnen worden gesloten vanweg