W tomiku Oczy Karolina Kasprzak-Dietrich ubra?a swoje my?li i refleksje w poezj?. Pisze o sprawach, o których wi?kszo?ci poetów milczy. Ka?dy wiersz zawiera przes?anie na temat narodzin, ?ycia, skomplikowanych relacji, trudnych spraw, czynów, ch?ci, pokus, a nawet upokorzenia, czy my?li samobójczych. Pisze o przemijalno?ci, oddaje ho?d ?yciu na wsi, wspomina nieszcz??liw? mi?o??, ale te? wyra?a wdzi?czno?? i zrozumienie dla ka?dej, nawet najtrudniejszej sytuacji, któr? napotka?a w ?yciu. W ostatnich wierszach w tomiku ?egna si? z poezj?, uwa?aj?c, ?e jest niezrozumia?a, podkre?la, ?e ju? do niej nie wróci i niepewnie wita si? z proz?. Wiersze, które poruszy?y ziemi? tak, ?e p?k?o niebo, s? jednakowo przes?aniem, jak i ostrze?eniem przed z?ym czasem.